شد آنوقتی که یاد آریم آلام غریبان را          **       زنقل کربلا داغی بدلها ماند یاران را

بدلهای محبان حسین تا عرصهء محشر       **       نگردد این جراحت به نگیرد درد درمان را

بنای هستی وممکن از این اندوه نامحکم     **       زبیل کفر برکندند بنا و رکن ایمان را

نه تنهاعیسی مریم به گردون جامه زددرخم  **       هم ازسرچشمهءحیوان خضرگمکرده سامان  را

زغوغای محرم هفت سکان سما در هم       **       ملک در عرش میدارد عزای شهریاران را

خلاصی نیست افلاک وعناصر را در این ماتم  **       دو چشم اشکباری هست دایم ابروباران را

مدام ار دامن گردون شفق خوناب میریزد      **       زخون سیراب میسازد مزار گلعذاران را

نه تنها اندرین ماتم بنی آدم عزادار است      **       عجب شوریست اندر سر درین بستان هزاران را

درین غم حضرت آدم به هجران مبتلا گشته  **       زاشک چشم جاری دید چندین نوح طوفان را

به یعقوب ومحمد آب کوثر تیره رنگ گردید     **       چو داده یوسف ثاتنی زتاب تشنگی جان را

به قلب شیر یزدان رفت آندم غنچهء پیکان    **       که بر لعل علی اصغر کشیدند تیر پرّان را

زاندوه همین ماتم قد خیرالنساء خم شد     **       بخون خویش غلطان دید سلطان غریبان را

خدیوابسمل زارت نه لایق بر جنایت بود        **        مگر نشنیده باشی قصهء موروسلیمان را

من آن مورم که شعرم کمترازران ملخ باشد  **        قبول از لطف میباید نیاز خسته نالان را